De Zwolse wethouder jeugd Michiel van Willigen ging langs bij Sophie (11). Zij woont bij Natasja (48), Cor (53) en Cecil (18). Ook pleegzorgbegeleider Lyoeske van Trias Jeugdhulp was bij het gesprek aanwezig.
Bij binnenkomst heerst een ontspannen en gezellige sfeer waarin twee meiden aan het knutselen zijn met koekhuisjes. Er wordt heel precies gewerkt en vooral ook veel lol met elkaar gemaakt.
“4 jaar en 5 maanden” antwoordt Sophie stellig op de vraag hoe lang ze bij Natasja, Cor en Cecil woont. Ze weet het precies. Daarvoor heeft ze een jaar bij een ander pleeggezin gewoond. Toen ze zeven jaar was kwam ze hier. Het was in de zomer en ze ging direct mee op kampeervakantie naar Frankrijk. “Dat vond ik best spannend, want ik was nog nooit met een caravan op vakantie geweest. Ik snapte ook niet waar we heengingen en ik kende ze nog niet goed”. Toch werd het een fijne vakantie, waarin ze langzaam aan elkaar konden wennen.
Bij pleegzus Cecil voelde Sophie zich het snelst, en tot op de dag van vandaag het meest, vertrouwd en op haar gemak. Cecil: “Ik wilde al m’n hele leven niets liever dan een zusje en we klikken vanaf moment één heel goed. De eerste weken waren we constant in elkaars buurt. We zwommen samen en we deden de hele dag kunstjes. In de periode erna was het ook wel eens zoeken, want ik was 13 en wilde soms ook met m’n vrienden alleen zijn. Dat was voor Sophie niet goed te begrijpen, zij wilde graag overal bij zijn. Hierbij heb ik hulp gehad van Trias Jeugdhulp, hoe we hiermee om konden gaan en daar hebben we toen al gauw een weg in gevonden”. Hoe de band is met Cecil? “Gewoon, zij is mijn grote zus”, zegt Sophie terwijl ze Cecil met een glimlach aankijkt.
Pleegmoeder Natasja: “Eigenlijk heb ik altijd al gedacht dat ik ooit, later als ons leven stabiel is wel graag een thuis wil bieden aan een pleegkind. Maar zoals dat gaat, het dagelijkse leven komt er tussendoor. En toen was daar Sophie. Wij leerden haar kennen via mijn schoonzussen, waar Sophie tijdelijk woonde. Dat was een crisisplaatsing. Daar werd duidelijk dat voor Sophie een pleeggezin moest worden gezocht voor een langere, mogelijk definitieve, plaatsing. We kenden Sophie dus al. Nadat we met z’n allen kerst hadden gevierd, reden we terug naar huis in de auto toen mijn man zei: “Maar moet dat meisje dan nu echt weer naar een ander gezin waar ze niemand kent? Wij kunnen dat toch ook doen?”
Ik ben heel blij hier, want ik ben nu in een veilige omgeving en ik heb een grote familie erbij gekregen.
“Dan komt er wel van alles op je af. We hebben ons zo goed mogelijk voorbereid. Het is soms hard werken. Wat wij er mooi aan vinden is dat je als pleeggezin echt van betekenis kunt zijn in het leven van een kind, daarom werken we graag mee aan dit gesprek om ook de mooie kanten te belichten. Natuurlijk, je moet goed kunnen samenwerken en een open karakter helpt. Maar het hoeft niet heel moeilijk te zijn, het brengt juist ook heel veel. Wat ook ons geluk is, is dat we vanaf het begin met dezelfde jeugdbeschermer van JbOV en dezelfde pleegzorgbeleider van Trias Jeugdhulp samenwerken. Dat scheelt, zeker voor Sophie. Je bouwt een vertrouwensrelatie met elkaar op die een positief effect heeft op alle ontwikkelingen. Intussen hebben we ook een goede band met de moeder van Sophie. Daar zijn we heel blij mee en dankbaar voor. Ik zie het zo: ik zorg voor twee dochters en ben moeder van één. Sophie heeft haar eigen moeder en dat zal altijd zo blijven.”
“Intussen vormen we wel met z’n vieren een gezin en hebben we het ontzettend fijn met elkaar. Dat Sophie bij ons woont brengt ons heel veel. Zo’n knettervrolijk ding in huis geeft zoveel plezier en het haalt ook in ons weer het kind naar boven soms, we lachen veel met elkaar aan tafel. Als we dan naar haar kijken en zien hoe goed ze het nu doet en hoe goed het met haar gaat, dat is ons alles waard.” Wat Sophie er zelf van vindt? “Ik ben heel blij hier. Want ik ben nu in een veilige omgeving en ik heb een grote familie erbij gekregen.”
Op de vraag van Michiel wat Sophie zou doen als zij wethouder zou zijn, heeft ze een kraakhelder antwoord: “Dan zou ik mensen een baan geven als een soort Nanny McPhee. Die dan gaan helpen in gezinnen, zodat het goed blijft gaan en veilig blijft. Zodat er geen pleeggezinnen meer nodig zijn.”
Dit interview is mogelijk gemaakt door de Gemeente Zwolle.
Helaas zijn we nog steeds op zoek naar nieuwe pleeggezinnen. We zoeken voor 17 kinderen nog een (tijdelijke) plek. Zou het iets kunnen zijn voor jou of jullie? Pleegzorg is er in vele vormen, ook passend bij jouw (gezins)situatie. Meer weten over pleegzorg? Meld je dan aan voor één van de vrijblijvende (online) informatieavonden pleegzorg.
